انبه در سیستان و بلوچستان عضوی از خانواده میوه ای سرما است. در این جنس، بیشتر، اگر نه همه، انبه های کشت شده متعلق به گونه Mangifera indica هستند، اگرچه ده ها گونه دیگر میوه های خوراکی تولید می کنند.
سابقه اهلی شدن بیش از 4000 سال در منطقه وسیعی در مناطق هندو برمه ای و آسیای جنوب شرقی دارد، اما از قرن چهاردهم به سایر نقاط جهان گسترش یافته است.
واریته‌های سنتی عمدتاً از طریق تکثیر رویشی با پیوند شاخه‌های جهش‌یافته تولید می‌شوند، در حالی که اصلاح نژاد انبه از زمان معرفی آن به ایالات متحده آمریکا، استرالیا و چین غالب شده است و تعدادی از ارقام را تولید می‌کند که محبوبیت جهانی را ایجاد کرده‌اند.
با این حال، با توجه به تاریخچه کشت طولانی و پیشینه ژنتیکی پیچیده، هنوز تا حد زیادی ناشناخته است که آیا انواعی وجود دارند که می توانند به عنوان منابع ژنتیکی متفاوت از ژرم پلاسم هایی که در حال حاضر حفظ و تولید می شوند، استفاده کنند.
1500 نوع انبه در هند وجود دارد که 1000 نوع تجاری آن است. هند دارای غنی ترین انواع ارقام انبه است. انبه تجاری ترین محصول میوه این کشور است. به پادشاه میوه ها معروف است.
تصور می شود که انبه از منطقه هند و برمه منشاء گرفته و توسط کاشفان اسپانیایی در سراسر آمریکای جنوبی گسترش یافته است. هند با تولید سالانه 20 میلیون تن انبه بزرگترین تولیدکننده جهان است.
تولید انبه در هند به دلیل افزایش سطح زیر کشت هر ساله افزایش یافته است. هند 50 درصد از کل تولید انبه در جهان را تشکیل می دهد. اوتار پرادش بزرگترین ایالت تولید کننده انبه در هند است که سالانه 4 میلیون تن انبه تولید می کند.
حدود 1000 نوع انبه در هند وجود دارد که به صورت تجاری رشد می کنند. هر گونه به دلیل طعم و مزه خود شناخته شده است. با این حال، آلفونسو شیرین‌ترین و بهترین نوع انبه در هند است زیرا محتوای بریکس، عطر و طعم بالاتری دارد.
آلفونسو و توتاپوری توسط صنایع فرآوری میوه برای تولید خمیر انبه ترجیح داده می شوند. گونه های انبه هندی بر اساس محل مبدا، شکل، طعم و ویژگی های مختلف دیگر نام گذاری می شوند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.