معمولاً در ارزیابی ظاهر نوری شیشه‌های شیشه ساختمانی 4 میل در پوشش‌های ساختمان، ناهمسانگردی‌ها دلیلی برای اختلاف معمار یا کارفرما و سازنده نما هستند.
گاهی اوقات هر یک از طرفین برداشت متفاوتی دارند که ناهمسانگردی ها چقدر قوی هستند و چه چیزی مجاز است.
این مقاله در بخش اول تشکیل ناهمسانگردی ها و منابع طبیعی آنها را مورد بحث قرار می دهد. نشان داده شده است که ظاهر این پدیده به شرایط محیطی محل ساختمان و همچنین کیفیت شیشه بستگی دارد.
اگر نمی توان از استفاده از شیشه حرارتی جلوگیری کرد، تضمین کیفیت فرآیند تولید باید به دقت برنامه ریزی شود.
علاوه بر این، روشی برای اندازه‌گیری کمی ناهمسانگردی‌ها پیشنهاد و به تفصیل تجویز شده است. این روش می تواند به فرآیند تضمین کیفیت کمک کند.
اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهند که احتمالاً بهترین شیشه‌های سکوریت، ناهمسانگردی‌های جزئی را ارائه می‌دهند و در شرایط نامساعد، این ناهمسانگردی‌ها می‌توانند آشکار شوند.
امروزه نماها پوشش‌های ساختمانی جداگانه با قطعات شیشه‌ای بزرگ‌تر هستند. تلاش زیادی برای طراحی زیبایی شناختی و ظاهر باکیفیت کل پروژه انجام می شود تا انتظارات مشتریان برآورده شود.
اما گاهی با نگاهی به این لعاب‌ها، نوارها و لکه‌های رنگی که به نام ناهمسانگردی در بافت نما شناخته می‌شوند، مشاهده می‌شود (شکل 1، شکل 2). از نقطه نظر معماری این الگوها غیر زیبا و مخل هستند.
به طور کلی، ناهمسانگردی را می توان به عنوان مشخصه ای از یک ماده تعریف کرد که دارای خواص وابسته به جهت است.
در اینجا، اثر ناهمسانگردی ناشی از وجود نور پلاریزه در محیط طبیعی، خاصیت انکسار دوگانه شیشه و تنش‌های مکانیکی در شیشه به دلیل فرآیند تمپر شدن است.
معمولاً تأثیر این پدیده در روزهایی با آسمان آبی روشن قوی‌تر است و با زاویه تابش و همچنین با موقعیت نسبی خورشید نسبت به لعاب تغییر می‌کند، زیرا در این شرایط درجه قطبی شدن نور زیاد است.
اما به نظر می‌رسد که نه تنها آسمان آبی ناهمسانگردی‌ها را وادار می‌کند، بلکه وجود سطح آب صاف، خیابان‌های خیس، کف‌پوش‌های گرانیتی صیقلی یا سایر اجسام غیرفلزی براق نیز به ظاهر کمک می‌کند، زیرا این سطوح نور پلاریزه را ساطع می‌کنند یا بهتر است بگوییم منعکس می‌کنند.
انعکاس نور توسط اجسام فلزی درجه پلاریزاسیون را تشدید نمی کند زیرا فرآیند فیزیکی زیربنایی متفاوت است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.