فاصله تسلیم شدن رانندگان به عابران پیاده در گذرگاه های میانی بر ایمنی درک شده عابران تاثیر می گذارد. این فاصله می تواند تحت تأثیر عابر پیاده یا غیر عابر پیاده باشد.
در بیشتر موارد، ویژگی‌های مربوط به سنگ جدول کریستال عابر پیاده در مقایسه با ویژگی‌های غیر گذرگاه به آسانی در دسترس هستند یا جمع‌آوری آن آسان است.
با این حال، میزان تأثیر ویژگی‌های مرتبط با عابر پیاده بر انطباق تسلیم فضایی مشخص نیست. این مطالعه نقش ویژگی‌های ترکیبی مرتبط با عابر پیاده را بر انطباق تسلیم فضایی رانندگان در گذرگاه‌های خط میانی علامت‌دار ارزیابی کرد.
این مطالعه از داده‌های نظرسنجی مشاهده‌ای جمع‌آوری‌شده از پانزده گذرگاه خط میانی علامت‌دار مبتنی بر فلاش واقع در لاس‌وگاس، نوادا استفاده کرد.
سه مدل رگرسیون لجستیک، با ویژگی‌های مربوط به عبور و مرور، فقط ویژگی‌های غیر گذرگاه و ویژگی‌های ترکیبی، توسعه و مقایسه شدند. مشخص شد که تفاوت عملکرد بین مدلی که فقط ویژگی‌های مربوط به عابر پیاده و ویژگی‌های ترکیبی دارد، ناچیز است.
این مطالعه نشان داد که وجود علائم قانون ایالت، علائم “PED XING” و قرار دادن چراغ های چشمک زن سریع مستطیلی (RRFBs) روی تابلوهای پیشرفته عبور عابران پیاده (APCSs)، عوامل مهمی برای انطباق با تسلیم فضایی بالا هستند.
در مقابل، حضور خط تسلیم در فاصله بیش از 40 فوت از عابر پیاده، وجود تقاطع یک مرحله‌ای، و میانگین ترافیک روزانه سالانه بالا (AADT) بر انطباق تسلیم فضایی تأثیر منفی می‌گذارد.
علاوه بر این، یافته‌ها حاکی از آن است که محققان باید در مورد حذف ویژگی‌های غیر گذرگاهی از تجزیه و تحلیل دقت کنند. برای بهبود انطباق با تسلیم فضایی، چندین توصیه ارائه شده است که برنامه ریزان و مهندسان شهری می توانند اتخاذ کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.