واکس کفش گلد مایع در یک بطری پلاستیکی قابل فشرده با یک اپلیکاتور اسفنجی کوچک در انتهای آن فروخته می شود. برای کاهش ویسکوزیته، پولیش بطری معمولاً محتوای موم بسیار کمی دارد.
واکس کفش مایع یک مخلوط پیچیده است. امولسیون موم پلی اتیلن جزء اصلی است. پلیمرهای مختلف، معمولاً آکریلات ها، جزء اصلی بعدی هستند که براقیت بخشیده و رنگ ها را در حالت تعلیق نگه می دارند.
رزین ها و کازئین برای اطمینان از چسبندگی به چرم انتخاب می شوند. همچنین از استرهای فسفات چرب، امولسیفایرها و گلیکول ها استفاده می شود. رنگدانه ها شامل دی اکسید تیتانیوم برای سفیدپوستان و اکسید آهن برای رنگ قهوه ای است.
اگرچه پولیش مایع می‌تواند درخشندگی سریعی روی کفش‌ها ایجاد کند، اما بسیاری از کارشناسان نسبت به استفاده طولانی‌مدت آن هشدار می‌دهند، زیرا می‌تواند باعث خشک شدن و ترک خوردن چرم شود.
پولیش کفش در راکتورهای بزرگ ترموستات و همزن تولید می شود. اقداماتی انجام می شود تا اطمینان حاصل شود که حلال های فرار تبخیر نمی شوند.
به طور معمول، موم پارافین با ذوب کم ذوب می شود، به دنبال آن موم های ذوب بالاتر و در نهایت مخلوط رنگ-استئارات ذوب می شوند. توده مذاب قبل از توزیع به حلال گرم اضافه می شود.
اولین جلا دهنده کفشی که شبیه انواع مدرن (با هدف القای درخشش) بود، برندهای بریتانیایی و بریتانیایی مشترک المنافع مانند شکوفه های گیلاس، کیوی و رنز بودند.
بلیغی که در مارس 1947 توسط Wren’s منتشر شد ادعا کرد که ویلیام رن منشا اولین پولیش موم در سال 1889 است. با این حال، شناخته شده ترین مارک کیوی بود.
ویلیام رمزی و همیلتون مک‌کلان مهاجران اسکاتلندی در سال 1904 در ملبورن استرالیا شروع به ساختن «جلیقه چکمه» در یک کارخانه کوچک کردند. فرمول آنها پیشرفت بزرگی نسبت به برندهای قبلی بود.
چرم کفش را حفظ کرد، آن را درخشید و رنگ را بازیابی کرد. زمانی که Kiwi Dark Tan در سال 1908 منتشر شد، دارای موادی بود که انعطاف و مقاومت در برابر آب را افزایش می‌داد.
مشکی و طیف وسیعی از رنگ‌ها در دسترس قرار گرفت و صادرات به بریتانیا، اروپای قاره‌ای و نیوزلند آغاز شد، اگرچه پولیش اکنون در خاور دور ساخته می‌شود. کیوی که قبلاً از سال 1984 متعلق به شرکت سارا لی بود، در سال 2011 به اس سی جانسون فروخته شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.